Okuyucuyu çeken şey makalenin başlangıcıdır. İlk cümle, makalenin sonuna kadar ikinci, ikinci - üçüncü ve benzeri şeyleri okumak istemenizi sağlamalıdır. Aynı zamanda, en başından itibaren makalenin konusuna ve fikrine karar vermeli ve ayrıca şu soruyu cevaplamalısınız: "Makalem ne istiyor?" Evet, hepimiz metin yazarıyız ve ne için yazdığımızı düşünmeliyiz. Makaleler, okuyucuyu bir ürünü satın almaya, bir bağlantıyı takip etmeye, bir dosya indirmeye teşvik edebilir. O zaman ilk kelimeden itibaren tüm gücünüz bu harekete atılmalıdır. Ve makaleniz bilgilendirici veya eğlenceliyse, ancak başlangıcın görevi biraz farklıdır.
Asla klişelerle başlamayın. Herkesin bildiğini tekrar etme. Örneğin, bir makale şu sözlerle başladığında daha kötü bir şey yoktur: "Herkes uzun zamandır biliyor …". Bir şey herkes tarafından uzun süredir biliniyorsa, neden tekrar tekrar edelim? Hemen yarasadan al. Başlangıç ilgi çekici olmalı, okuyucuyu makalenize "yavaşça daldırma" değil.
Genellemelerden kaçının. "Bütün kadınlar kozmetik ürünlerini sever …" bir makale için oldukça aptalca bir başlangıç. Bütün kadınların kozmetiklere deli olduğunu nereden biliyorsun? Ya da belki birinin alerjisi var, ama biri temelde makyaj yapmıyor mu? Açıklamanız birilerini incitebilir. "Her erkek arabalarla ilgileniyor …" - bunu söylemeden önce caddede yürüyün ve gerçekte kaç erkeğin arabalarla ilgilendiğini öğrenin. Herkesin olmadığına ikna olacaksın. Genellemelerden kaçınılamazsa, şunu yazın: "Çoğu, çoğu, hemen hemen her şey" veya basitçe: "Erkekler kendinden geçer, kadınlar sever, çocuklar sevinir."
İlginç bir hikaye ile başlayın. Bir anekdot, hayattan bir olay, hatta kapsamlı bir alıntı olabilir. Ana şey konunun içinde olmak ve dövülmemektir. Makaleniz şu sözlerle başlıyorsa: "Ünlü bir fıkrada dedikleri gibi …", bu başlangıç, banal kelimelerle başlayan bir diğerinden daha iyi değildir.
Yalnızca taze ve doğrulanmış bilgiler verin. Özellikle analitik iddiası olan bir makale yazıyorsanız. Katılıyorum, 2014'te Moskova'daki konut piyasasının durumu hakkında bir makale yazarsanız ve 2010'dan itibaren istatistiklerden alıntı yaparsanız garip olur.
İyi bir başlangıç, paradoksal bir soru olabilir, örneğin: "Su neden ıslak?", "Kazakistan bozkırlarında neden dolaşan bir orman bulundu?" vb. Herhangi bir soru, hatta en sanrılı olanı. Ana şey cevap vermektir, aksi takdirde okuyucu aldatılmış hissedecektir - yemi yuttu ve ilginç bir hikaye yerine - bir kukla.
Bir başka ilginç başlangıç ise provokasyon. "Sarı basın" genellikle bununla "günah işler": "Mars'ta bir piramit keşfedildi" - ancak metne göre bunun bir piramit değil, bir ışık ve gölge oyunu olduğu ortaya çıkıyor. “Ünlü bir aktör bir araba kazasında düştü” ve filmin setinde aktörün karakterinin düştüğü ve aktörün kendisinin sakince röportajlar verdiği ortaya çıktı. Bu yöntemi kullanıp kullanmamak size kalmış.
Bilgiler “Bunu biliyor muydunuz …” biçiminde gönderilebilir: “Abramoviç'in çoğu Rus'un dakika başına asgari aylık maaşını aldığını biliyor musunuz?”, “Mars'ta kaçak bir taş bulunduğunu biliyor musunuz?”, “Yaşlının hala bahçede olduğunu ve amcanın Kiev'i terk ettiğini biliyor musun?” vb. Şaşırtıcı bir şekilde, bu tür başlangıçlar en az paradoksal soruları "yakalar". Bu tür ilkelerin pratikte neredeyse hiç kullanılmadığını ve bunun bir altın madeni "geliştirme" şansınız olduğunu biliyor muydunuz?
