Bir internet kullanıcısı bir web sayfasını görüntülediğinde, o sayfayı web sunucusundan ister. Tarayıcı satırına bir site adresi girilirse, tarayıcı web sunucusundan web sayfasıyla ilgili bir istekte bulunur ve sunucu bununla ilgili verileri kullanıcının bilgisayarına gönderir.
Talimatlar
Aşama 1
"Sunucu" kelimesi İngilizce kökenlidir, kelimenin tam anlamıyla "servis cihazı" anlamına gelir. Bilgisayar bilimi alanında, sunucu, ağ kaynaklarına bilgi sağlamaktan sorumludur.
Adım 2
Bir web sunucusunda bir web sitesi oluşturulduğunda, ona bir IP adresi atanır. IP, İnternet Protokolü'nün kısaltmasıdır. Bir IP adresi, on noktalı rakamdan oluşur (örneğin, 127.21.61.137). Bir web sunucusundan belirli bir site hakkında istekte bulunabilmek için bilgisayardaki tarayıcının öncelikle o sitenin IP adresini bulması gerekir. Bu bilgi tarayıcı önbelleğinde yoksa, İnternet üzerinden DNS sunucusundan karşılık gelen bir istekte bulunur.
Aşama 3
DNS sunucusu daha sonra tarayıcıya sitenin bulunduğu IP adresini söyler. Tarayıcı daha sonra web sunucusundan site URL'sini ister. Sunucu, istenen sayfayı göndererek yanıt verir. Bu sayfa yoksa, sunucu bir hata mesajı gönderir. Tarayıcı mesajı alır ve görüntüler.
4. Adım
Profesyonel dünyada böyle bir durumda tarayıcıya "istemci" ve web sunucusuna "sunucu" denir. Ayrıca, bu kavramlar bilgisayarlar için de geçerlidir. Web sunucusu görevi gören bilgisayarlara sunucu, bilgi almak için İnternet'e bağlanan bilgisayarlara istemci denir.
Adım 5
Bir web sunucusu genellikle birden fazla site hakkında bilgi içerir. Birçok barındırma şirketi, tek bir web sunucusunda yüzlerce hatta binlerce web sitesi için alan sağlar. Her web sitesine genellikle kendi benzersiz IP adresi atanır. Bu adresin şifresi, alan adını almak için DNS sunucusu tarafından çözülür.
6. Adım
Alan adları, çoğu İnternet kullanıcısının IP adresleri olan on basamaklı sayıları hatırlamakta zorlanması nedeniyle vardır. Ayrıca bu adresler bazen değişmektedir.
7. Adım
Her sunucu bilgisayarı, üzerinde depolanan bilgilere numaralı bağlantı noktalarını kullanarak erişim sağlar. Sunucu tarafından sağlanan her hizmetin (e-posta, barındırma) kendi bağlantı noktası vardır. İstemciler hizmete bir IP adresi ve bir bağlantı noktası aracılığıyla bağlanır.
8. Adım
Bir istemci, bir bağlantı noktasındaki bir sunucuya bağlandığında, bir protokol kullanır. Protokol, istemci ve sunucunun nasıl iletişim kuracağını gösteren metindir.
9. Adım
Her web sunucusu HTTP protokolüne uygundur. Bir HTTP sunucusu tarafından anlaşılan en temel iletişim biçimi yalnızca bir komut içerir: Get. Başlangıçta protokol, sunucunun istenen dosyayı istemciye göndermesi ve kapatmasıyla sınırlıydı. Daha sonra protokol geliştirildi ve URL'nin tamamı istemciye gönderildi.
Adım 10
Kullanıcı tarayıcı satırına URL'nin adını yazdığında, tarayıcı adı üç bölüme ayırır: protokol, sunucu adı, dosya adı. Tarayıcı, sunucunun adı aracılığıyla sitenin IP adresi hakkında bilgi alır ve onun yardımıyla sunucu bilgisayara bağlanır. Tarayıcı daha sonra bu IP adresindeki web sunucusuna bağlantı noktası aracılığıyla bağlanır. Protokolün ardından tarayıcı, sunucuya bir "Al" komutu gönderir. Sunucu, web sayfasına HTML metni gönderir. Tarayıcı, HTML etiketlerini okur ve sayfayı istemci bilgisayar ekranı için biçimlendirir.
11. Adım
Çoğu web sunucusu güvenlik önlemleri kullanır. Örneğin, bir şifre ve giriş ile bilgilere erişimi kısıtlayabilirler. Daha gelişmiş sunucular, kişisel bilgilerin (kredi kartı numarası, telefon numarası) diğer kullanıcılar tarafından erişilemez kalması için istemci ve sunucu arasındaki bilgileri şifreleyerek kaynağı koruyarak güvenlik düzeyini artırır. Yukarıdakilerin tümü, sözde statik sayfalar, yani yaratıcı onları düzeltene kadar değişmeden kalanlar için geçerlidir.
Adım 1/2
Ancak dinamik sayfalar da var. Onlarda, herhangi bir kullanıcı bir anahtar kelime arayabilir, misafir defterlerine giriş yapabilir, yorum yapabilir. Bu durumda web sunucusu bilgiyi işler ve yeni bir sayfa oluşturur. Çoğu durumda, CGI betikleri kullanılır - bir web sayfasını değiştirmenize izin veren özel komutlar.
